mystieke middeleeuwen

Vijftigste en laatste dag van de "Tempus paschale", het christelijke Pinksteren symboliseert het einde van de rouw van de apostelen en van hun twijfels, en opent een onbeperkt tijdperk van schepping. Er wordt weer intiatief genomen en ment komt terug naar buiten en op basis van het absolute respect voor de medemens, wordt een nieuw sociaal netwerk op gebouwd waarbij wederzijdse hulp en uitwisseling van goederen en middelen de basiswaarde vormen. Deze nieuwe manier van leven, vermeld in de oude teksten, vormt een "ecclesia", die boven landsgrenzen en talen uitstijgt.

Een eigen muziek en po¨zie wordt gecreëerd: de vroege christenen nemen niet zomaar de Psalmen van de joodse traditie over. Op aansporing van Paulus van Tarsus worden nieuwe, hymnen en psalmen gecreëerd. Het zingen van deze nieuwe psalmen bezette een prominente plaats in de vroege christelijke cultuur. De "Veni creator" voor Pinksteren is nu nog steeds onderdeel van vele vieringen, alsmede de "Veni sancte Spiritus", een kenmerk van de klassieke middeleeuwse theologie, nog steeds bestaande in onze huidige tijd.

Plaatje : de verluchting van folio 14v van de evangeliën van Rabulla (circa 586, Florence, Biblioteca Medicea Laurenziana) is de eerste afbeelding van Pinksteren in de christelijke iconografie.